رابطه ی علّی هیجان های پیشرفت و انگیزش تحصیلی با مشغولیت تحصیلی با میانجی گری سرسختی تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر دزفول

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه ی علّی هیجان های پیشرفت و انگیزش تحصیلی با مشغولیت تحصیلی با میانجی گری سرسختی تحصیلی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را تمام دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان شهرستان دزفول در سال تحصیلی 1391-1392 تشکیل داده است. از این جامعه ی آماری، نمونه ای به تعداد 187 نفر با روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس انگیزش تحصیلی، پرسشنامه مشغولیت تحصیلی تینیو، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران و مقیاس تجدیدنظر شده ی سرسختی تحصیلی استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم نیز از آزمون بوت استراپ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی روابط علّی بین متغیرهای مذکور از برازش قابل قبولی برخوردار بود. برازش بهتر با داده ها از طریق حذف مسیرهای انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی به مشغولیت تحصیلی به دست آمد. به طور کلی، نتایج نشان دادند که هیجان های مثبت و منفی پیشرفت هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم از طریق سرسختی تحصیلی با مشغولیت تحصیلی در رابطه هستند. همچنین، تمامی فرضیه های پژوهش به جز مسیرهای مستقیم انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی به مشغولیت تحصیلی مورد تایید قرار گرفتند.